تحلیل تکوین زیرمیدان موج نو تئاتر ایران در دو ده‌ی سی و چهل شمسی (با تکیه بر تشکیل «کارگاه نمایش» براساس نظری؟ میدان‌های پیر بوردیو)

چگونگی فرایند ساختاریابی میدان تئا‌تر نوین ایران و ایجاد قطب‌های هنری و تکوین زیرمیدان‌های آن زمین? این پژوهش جامعه‌شناختی است. موج نو تئا‌تر ایران در دو ده‌ی سی و چهل شمسی به مثابه یک زیرمیدان شکل پیدا کرد و این حاصل تغییر در نظام توزیع سرمایه‌ها و تغییر عادت‌واره‌های کنش‌گران آن بود، که خواهان بدعتی در سبک‌ها و فرم‌های متداول تئا‌تر نوین ایران بودند. یکی از نتایج روشن موج نو در تئا‌تر ایران «کارگاه نمایش» بود که بین سال‌های ???? – ???? به‌وجود آمد. چگونگی هدایت‌گری فضای مقدورات در فعالیت عاملان حاضر در موج نو به ‌ویژه کارگاه نمایش، جایگاه و مواضع این مولدان هنری در هندسه موقعیت‌های اجتماعی و هنری زمانه‌شان، نوع سرمایه‌ها و عادت‌واره‌های ایشان و رابط? هنرمندان کارگاه با ساختار حاکم قدرت سیاسی و همچنین دیگر قطب‌های هنری و فرهنگی مجاورشان از جمله هنرمندان چپ‌گرا و عامه‌پسند آن عصر، عمده پرسش‌های مطروحه در این نوشتار هستند. در نتیجه، در می‌یابیم که کارگاه نمایش حاصل تمایز معناداری از تئا‌تر متعارف ایران بر اساس سرمای? نمادین برآمده از موج نو و وابستگی به حاکمیت سیاسی وقت ایران بوده است، تمایزی که آن را در قطب مخالف تئا‌تر متمایل به چپ و تئا‌تر عامه‌پسند قرار می‌‌دهد و به میراث موثر نسل پس از خود تبدیل می‌کند. این مقاله از روش‌شناسی جامعه‌شناختی پیر بوردیو، خاصه نظری? کنش و تمایز او، در تحلیل تکوین زیرمیدان موج نو و «کارگاه نمایش» در فضای اجتماعی پیش از انقلاب بهره می‌برد.